බ්ලොග්කරණය කලාවක්ද?

ලියුම්කරුට අනුව නම් කලාව යන්න අර්ථදක්වාලිය හැක්කේ කිසියම් රසවින්දනාත්මක මෙහෙවරක් ඔස්සේ රසවින්දනාත්මක කර්තව්‍යයක් ඔස්සේය. පුවත්පත් කලාවේදියෙකු, ගත්කතුවරයෙකුගේ කාර්යභාරය කුමක්ද ඒ හා සමගාමීව බ්ලොග්කරුවන්ට නියමිත සමාජීය වගකීමක් සහ රසවින්දනාත්මක කෘත්‍යයක් ආරෝපනය වේ. එය එසේ ආරෝපනය වන්නේ කෙසේද යන්න මෙම ලිපියේ සෙසු අන්තර්ගතය ඇසුරින් පහදාදීම ලියුම්කරුගේ අරමුණයි...

වැඩි දුරට..

සමාජීයජාල එකතුවට

අවැසි ලිපි සොයනු පිණිස

Apr 6, 2011

සයිබර් අවුරුදු උත්සවය, 2011


අවුරුදු උත්සවයක් කී විගසින් හිතට නැගෙන්නේ බනිස් කෑමක් අලියාට ඇහැතැබීමක් කණා මුටිටිය බිඳීමක් වැනි ප්‍රබුද්ධයින්ට සාපේක්ෂව ගොන්පාට් සමුදායකි. එනිසා මෙය සයිබර් අවුරුදු උත්සවය ලෙසින් ලියා ලිපිය ආරම්භ කරනුයේ අදාල අවුරුදු උත්සවය තුලද තිබුනේ ප්‍රබුද්ධයින් අනුකූලව ගොන්පාට් ලෙස අර්ථ දැක්වෙන එකී තරඟ නිසාවෙනි. එනම් මෙය අවුරුදු උත්සවයකි. අවශ්‍ය නම් ගැදරින් එකක් ලෙසද අර්ථ දක්වා ගත හැක.

උත්සවයේ අරමුණ බ්ලොග් කරුවන් එකතුකර 'ආතල්' එකක් දැමීමය. පසුව ඊට දිලුම්ගේ අවශ්‍යතාවයද එකතු වුන බැවින් ඒ පිලිඹඳව සලකා බැලීම්ද සිදුවිය. එනිසා මෙහි මුල් අරමුණු සහ දිලුම්ව පටලවා ගැනීම සඳහා යමෙකුට අවශ්‍ය නම් එයද දැන් සුන් වී අවසානය. දිලුම් හුදෙක් අවුරුදු උත්සවයේ ද්විතීයක ලෙස එලි පැමිණි අරමුණකි. අවුරුදු උත්සවය ආරම්හ වන්නේ බ්ලොග් කරුවන් සඳහා නියම ගැදරින් එකක් අවශ්‍ය නිසාය.

නියම අවුරුදු උත්සවයක් යනු මෙය නොවන බව ලියුම්කරුද පැහැදිලිව පිලිගන්නා කරුණකි. නමුති අං ඇදීම, පොර පොල් ගැසීම, කිසිවෙක් නොදන්නා සන්දර්භයක් තුල පද්ධතියට අනුගත වීම විනා අන් විසඳුමක් නොමැති බව ලියුම්කරුද අත්විඳ ඇති කරුණකි. මෙහි දෙවන කරුණ වන්නේ දන්නා තරමින් අදාල සංවිධායකයින් කිසිවෙක් සංස්කෘතික වාදීන් හෝ සදාචාරවාදීන් හෝ ආගම්වාදීන් නොවන නිසා එකී අවුරුදු උත්සවයක් කිරීමේ අවශ්‍යතාවයක්ද නොපැමිණි බැවිනි. මෙය සදාචාරයට බැණ අඬගැසීමක් ලෙසද අදාල පුද්ගලයින්ගේ මනෝභාවයන් හා පරිකල්පනයක් ඔස්සේ කියවා ගත හැකිය.

රවුම් ගණනකට වැටයූ කල බ්ලොග් කරුවන් එකසිය හැටක් පමණ අදාල උත්සවය සඳහා සහභාගි වී තිබුනි. ඡායාරූප බැලූකල වැටහෙන්නේ බහුතරයක් දෙනා සිනාසෙමින් සිටිබවය. නමුත් හඬන්නන් නැතැයි කීමට තරම් ලියුම්කරුට ඒ ගැන අවබෝධයක් තිබුනේ නැත. කෙසේවෙතත් ලියුම්කරුගේ පෞද්ගලික අදහස නම් මිනිසා යනු සමාජශීලිත්‍ය සත්වයෙක් වන නිසා හඳුනාගැනීම් ආදී දේවල් ඔහු විසින් සිදු කරගත යුතු කාරණා බවය. තවකෙක් තමා වෙතපැමිණ කතා කරනතෙක් යමෙක් සිටීනම් පවතින සමාජයේ ඔහු හුදකලා වීම ප්‍රත්‍යක්ෂයකි. එය බක්මහ උලෙකට නොව වෙනත් ඕනෑම අවස්ථාවක් සඳහා සත්‍ය වෙන කරුණකි.

ලියුම්කරු සංවිධායක මණ්ඩලේ සිටි හෙයින් පිටතින් පැමිණෙන්නෙක් මෙය කොයි ආකාරයෙන් ජීර්ණය කර ගත්තාද යන්න ගැන මනා වැටහීමක් නැත. එනිසා ඒ ගැන කතා කිරීම ලියුම්කරුට අයිති වැඩක් නොවේ. කෙසේ වෙතත් අවසාන වශයෙන් සංස්කෘතිකමය රාමුව තුල ගොන්පාට් එකක් වූවත් එක දිගට මාස තුන හතරක් එක දිගට කාර්යාල වල පුටු රත්කරමින් යතුරුපුවරුවකට මොනිටරයකට සිරවූ ජීවිතය තුල පැවතියා වූ ආතතිය බ්ලොග් එකකින් පමණක් එලියට දැමූ ලියන්නන් මෙසේ පැමිණ පොඩි එවුන් මෙන් විනෝදවනු දැක මට නම් සංතෝසයක් ඇතිවේ. එය ජයතිලකයන්ගේ චරිත තුනක්හි ඉසා සිය වගාවන් ලෙස බලා ඇති කරගත් ආඩම්බරයකට සමාන ආඩම්බරයකි.